Βαθιά σιωπή


Ατέλειωτες οι ώρες μου
Μαύρες βαριές οι μέρες
Οι σκέψεις σαν αγέρες
Τρέχουν χωρίς σκοπό
Η μοναξιά με έζωσε
Στο σώμα και στη σκέψη
Άνθρωπος δε θ’ αντέξει
Τούτο το χωρισμό

Τη μοίρα κι αν τη μύρωσα
Δε λέει να μ’ αφήσει
Ο ήλιος να γυρίσει
Να ‘ρθει η χαραυγή
Μονάχος με τον ήσκιο μου
Στη νύχτα δίνω χρόνο
Ο χωρισμός στον άνθρωπο
Είναι βαθιά σιωπή

Πνοή δώσε στα χείλη μου
Ζωή στον έρωτά μου
Και σώσε την καρδιά μου
Από τη μοναξιά
Πες μου δυο λόγια να πιαστώ
Το δάκρυ στη ματιά μου
Και σώσε τα όνειρά μου
Από τη λησμονιά