Σε βλέπω να παραμιλάς
με μάτια σκοτεινά και θολωμένα,
να βρίζεις μια ζωή που κουβαλάς.
Τα όνειρά σου σπίτια γκρεμισμένα.

Εσύ μονάχος διάλεξες
το δρόμο τον δικό σου
και έχεις κρύψει μέσα σου
το παράπονό σου.

Τις νύχτες αδέσποτος γυρνάς
σε στέκια που η ζωή είναι χαμένη.
Ποτέ σου σε κανέναν δε μιλάς
και δε σε νοιάζει τι σε περιμένει.