(Ξάπλωσε και λύσε τα σανδάλια.)

Σκληροί και τούτοι οι μήνες.
Έξι και δέκα – θάμπος. Η νύστα με διαλύει.
Οι λόφοι πέρα. Ο κάμπος.
Σύννεφα φέρνουν πιο κοντά τη νύχτα με τη μέρα.
Σφίγγω τα γόνατα μα δεν τα περιβάλλω.
Ο ήλιος δύει.
Ο ήλιος δύει.
Ο ήλιος δύει κι άλλο.