Ένας εαυτός
που σπρώχνεις μέσα σου
τον θες στα μέτρα σου
μα δε σε θέλει αυτός.

Σε λυπάται πια
στα πληκτρολόγια
να γράφεις για όνειρα
που δεν τα ζεις μετά.

Σε λυπάται πια
που ακυρώνεσαι
που δεν σηκώνεσαι
να ρίξεις μια γροθιά.

Κάποτε θα ‘ρθουν καινούργιοι άνθρωποι
που να ‘ναι ατρόμητοι σ’ όσα επιθυμούν.
Κάποτε θα ‘ρθούν γενιές καλύτερες
αυτά που ήθελες να τα ονειρευτούν.

Ένας εαυτός
εντός σου φλέγεται
δεν το ανέχεται
που έμεινες σκυφτός.

Σε κοιτάει γυμνός
σε καίει κατάματα
και φτύνει φάρμακα
που εσύ τα τρως.

Σ’ ήθελε αλλιώς
κι αφού δεν μπόρεσε
δε σε συγχώρεσε
και σου ‘γινε εχθρός.