Αν τ΄ όνειρο είχε πρόσωπο
θα ‘ταν το πρόσωπό σου
που ‘ρχεται μέσα απ’ τα νερά
στης μνήμης την ανηφοριά
με το χαμόγελό σου.

Αν τ΄ όνειρό μου ήταν παιδί
θα είχε μάνα εσένα
για να το παίρνεις αγκαλιά
στης λήθης την κατηφοριά
και στης σιωπής τη γέννα.

Κι αν στη ζωή μου σ΄ έχασα
στ’ όνειρο σε κερδίζω
τα μάτια που δεν ξέχασα
ξανά τα αντικρίζω

Κι αν στη ζωή μου σ’ έχασα
εκεί θα σ΄ ανταμώνω
στα μάτια που δεν ξέχασα
το χρόνο θα παγώνω.