Χάθηκε τ’ αγγελούδι μου,
χάθηκε το φεγγάρι,
έχασε η γη τον ήλιο της
το νιο, το παλικάρι.

Η αγάπη ανοίγει το χορό
μα ο θάνατος τον κλείνει
φωλιάζει μίσος στην καρδιά
που ο χρόνος δεν το σβήνει.

Φωνάξτε μήπως και φανεί
μήπως και μου γυρίσει
έχω πεθάνει μέσα μου
τα μάτια έχουν μαδήσει.

Μου ‘δωκες χάρη και ζωή
τη λάμψη όλου του κόσμου
που όταν στον κόσμο χάθηκες
εχάθηκε το φως μου.

Όπως τα σήμαντρα χτυπούν
έτσι αλυχτάει η καρδιά μου
χήρα απ’ το μνήμα αντράκι μου
βαρούν τα βήματα μου.

Τα μάτια 'γίναν σύννεφα
τα δάκρυα καταιγίδα
φωτιά ο αναστεναγμός
το γυρογιάλι πήδα.

Πουλί, πουλάκι μου γλυκό
ποια χέρια σε κρατάνε
ποιος σ’ αγκαλιάζει τρυφερά
ποια χείλη σε φυλάνε.