Μην περιμένεις σ’ αυτό το δρόμο
κανείς δεν πέρασε,
ελπίδες μέτραγες ένα χρόνο
το χώμα γέρασε.

Κοιτάς και τρέμεις δεν ανασαίνεις
στάχτη κι ερείπια,
μες στην κραυγή σου σαν ξένος μένεις
χρωστάς ενοίκια.

Μην περιμένεις ήρεμα κύματα
θα ‘ρθουνε βράχια πέτρες και θρύμματα.
Χωρίς βιτρίνες δίχως αρώματα
βρες τα φτερά σου και ξανακόλλα τα.

Μην περιμένεις σ’ αυτή την πόλη
να πιάσεις όνειρα,
αιώνες τώρα χάθηκαν όλοι
πάντα σου το ‘λεγα.