Τις νύχτες βγαίνω στα κρυφά
πετώ σε όνειρα λευκά, κι όλα τα λησμονώ.
Σταμάτα πια να προσπαθείς
μες τα στενά για να με βρεις, πάω να τρελαθώ.

Δεν κλαίω πια και δεν πονώ
είσαι στον άνεμο φτερό
κι εγώ αερικό.
Μέσα στο διάβα της ζωής
στέκεις μακριά και απορείς
ποιος θα ναι ο νικητής.

Μες τα σκοτάδια βλέπω σημάδια
θέλω να τρέξω στην βροχή
να ταξιδέψω μοναχή σ’ άλλα λιμάνια.
Η ζήλια η αίτια κι εγώ η αμαρτία
ξυπόλυτη χορεύω φεγγάρια κοροϊδεύω.
Δε ζω, εδώ.

Ζητάς να δώσω αναφορά
σα να 'ταν πρώτη μας φορά, τα βραδιά χωριστά.
Στο πάνω κάτω της γραφής
σου το 'πα χίλιες δέκα τρεις, πως φεύγω οριστικά.

Εσύ νερό και εγώ φωτιά
έκανε λάθος η καρδιά,
άστο να πάμε για άλλες αγκαλιές.
Κοίτα πως τρέχει η ζωή
του ανέμου είναι μια ριπή
να ζούμε τις στιγμές.