Μια στάλα αστραπόβροντο
που κάνει ανεμοδείκτες τις πινακίδες
του κόσμου.

Ένας ήλιος που δεν δύει
παρά μόνο για να σημάνει
την επόμενη μέρα.

Μια θεωρία που αφήνει χώρο για το ενδεχόμενο
του σάλτου ενός πάνθηρα μέσα στις εξισώσεις της.

Ένας βράχος που βούλιαξε
από το τελευταίο βήμα του αυτόχειρα
και έγινε Άρειος Πάγος.

Ένας χαλκάς από την μύτη μιας αρκούδας
που αμνήστευσε όλα τα παιχνίδια στους αιώνες.

Αυτά ναι….
Θα μπορούσαν να είναι έντιμες φιλοδοξίες.