Κάποιες σκιές σε βραδινές περιπολίες
μετρούν με βήματα τις πλάκες των τυφλών
και της ζωής φιλοσοφούν τις απορίες
στα αποτσίγαρα των άδειων τους στιγμών.

Στα φώτα της νύχτας η πόλη αδειάζει
σωπαίνει ο κόσμος και ο χρόνος κυλά
και μοιάζει με λύκο που όλο ουρλιάζει
το βλέμμα του μόνου που ζει στην σκιά.

Σκιές φαντάσματα αρμενίζουνε τα βράδια
με ναύλα απλήρωτα και σκέψεις ορφανές
και καθρεφτίζουν της ψυχής τους τα ναυάγια
στις μοναξιάς τους τις ισόβιες ποινές.

Στα φώτα της νύχτας η πόλη αδειάζει
σωπαίνει ο κόσμος και ο χρόνος κυλά
και μοιάζει με λύκο που όλο ουρλιάζει
το βλέμμα του μόνου που ζει στην σκιά.

Κάποιες σκιές μέσα στον γύρω του θανάτου
τρέφουν την μνήμη τους στις λάσπες της βροχής
σαν τους απόκληρους στην άκρη του Σαββάτου
που περιμένουν του φευγιού τους την γιορτή.