Σ’ απαρνήθηκα τρις
κι αν με ρώταγαν κι άλλη
θα σ’ αρνιόμουν και πάλι
τι να πεις, τι να πεις.

Ρίζες νόμιζα έχει
η αγάπη στη Γης
μα τι λίγο αντέχει
στον βοριά της ζωής
τι να πεις, τι να πεις.

Σ’ απαρνήθηκα τρις
πόσο έκλαψα, πόσο
και σ’ αγάπαγα τόσο
τι να πεις, τι να πεις.

Πέτρα είπα θα γίνω
και βουνό να κρυφτείς
κι έγειρα σαν το κρίνο
στον βοριά της ζωής
τι να πεις, τι να πεις.

Σ’ απαρνήθηκα τρις
και τα όνειρα σβήσαν
θα σ’ αρνιόμουν κι αν ήσαν
χίλιοι τρεις, τι να πεις.

Βράχος έλεγα θα ’ναι
η αγάπη στη Γης
μα οι όρκοι σκορπάνε
στον βοριά της ζωής
τι να πεις, τι να πεις.