Τώρα που στέγνωσαν τα δάκρυά μου
πέτρα θα κάνω την καρδιά, να μη γυρίσω
να δω τη στάχτη πούχει μείνει απ’τη φωτιά
αφού τη δύναμη δεν έχω τώρα πια
να σ’ αντικρίσω

Πού να υπάρχει ο λυτρωμός
πάνω στα στήθη μου ο καημός
και πώς να τον κρατήσω
και πώς να τον κρατήσω

Τώρα που στέγνωαν στα χείλη τα φιλιά
πού να την βρω πια τη μιλιά να σου μιλήσω
πώς να σου βάλω μια γαρδένια στα μαλλιά
πώς ν’ ανεβώ της λησμονιάς τόσα σκαλιά
να σ’ αναστήσω