Είναι οι στίχοι ταπεινοί
είναι οι νότες ταπεινές
κι είναι η δική μου η φωνή
φωνή σαν όλες τις φωνές

Μα βγαίνει μέσα απ’ την ψυχή
και αντηχεί
σαν προσευχή

Από σένα αρχίζουν όλα
και τελειώνουνε σε σένα
και δικός σου είναι ο κόσμος
και δική σου η ζωή

και προστάζεις τους ανέμους
να φυσάνε μανιασμένα
και τους δίνεις το σινιάλο
για να έρθει το πρωί

Τα πουλιά εσένα υμνούνε
σε κλαδιά λουλουδιασμένα
και για σένα βγαίνει ο κρίνος
απ’ το χώμα το νωπό

Από σένα αρχίζουν όλα
και τελειώνουνε σε σένα
κι είναι λίγο τόσο λίγο
να σου πω πως σ’ αγαπώ