Ως και οι πέτρες που πατώ
τι έχω με ρωτάνε
τα κουρασμένα πόδια μου, αχ
βαριά τη γη πατάνε

Κάθε βήμα κι ένα δάκρυ
τρέχει απ' τα μάτια μου
κι απ' τη κούραση θα βρούνε
μες τους δρόμους οι διαβάτες, τα κομμάτια μου

Ακόμα και στον ύπνο μου
που πέφτω να ησυχάσω
και κει ακόμα δεν μπορώ, αχ
τις πίκρες να ξεχάσω

Κάθε βήμα κι ένα δάκρυ
τρέχει απ' τα μάτια μου
κι απ' τη κούραση θα βρούνε
μες τους δρόμους οι διαβάτες, τα κομμάτια μου