Όταν η νύχτα προσγειώνεται
σαν νυχτερίδα στην αυλή
πάει η καρδιά μου και κλειδώνεται
στης μοναξιάς της το κελί.

Κι εκεί σ’ αργό βασανιστήριο
γυρνάει της μνήμης ο τροχός
κι είναι αβάσταχτο μαρτύριο
να σε θυμάμαι συνεχώς.

Με μαστιγώνουν ακατάπαυστα
οι αναμνήσεις του φιλιού σου,
τότε που γνώρισα τα άγνωστα
πάνω στους χάρτες του κορμιού σου.

Όταν η νύχτα εμφανίζεται,
εκδικητής που με μισεί,
πάει η καρδιά μου κι εξορίζεται
στης μοναξιάς της το νησί.

Κι οι μνήμες βράχια τρισθεώρατα
μου αποκλείουν τη φυγή,
ενώ χτυπούν κύματα αόρατα
της θύμησης σου με οργή.

Με μαστιγώνουνε αλύπητα
οι αναμνήσεις του φιλιού σου,
τότε που ξέφυγα απ’ το τίποτα
πάνω στους χάρτες του κορμιού σου.

Όταν η νύχτα εμφανίζεται.