Δε με φοβίζει το άγνωστο
που πας όταν πεθαίνεις
το παιδεμένο σου κορμί
για πάντα ξαποσταίνεις

Γι' αυτό σαν θα πεθάνω
δε θέλω να με κλαίτε
να κλάψετε τη φτώχια
που ζει και τυραννιέται

Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα
ο θάνατος δε με τρομάζει πιά
προκειμένου να πεθαίνω κάθε ώρα
ας πεθάνω να γλυτώσω ετούτη τη βραδιά

Ποια είναι τα καζάντια μου
κι αν ζω και αναπνέω
τη μέρα βασανίζομαι
τη μαύρη νύχτα κλαίω

Γι' αυτό σαν θα πεθάνω
δε θέλω να με κλαίτε
να κλάψετε τη φτώχια
που ζει και τυραννιέται

Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα
ο θάνατος δε με τρομάζει πιά
προκειμένου να πεθαίνω κάθε ώρα
ας πεθάνω να γλυτώσω ετούτη τη βραδιά