Ω γνώμη, ω έγνοια, ω λογισμέ,
σας έστρωσα να κοιμηθείτε
κι αξύπνητα μέσα σ' εμέ•
μια στάχτη μέσα μου γενείτε•
η έγνοια, η γνώμη, ο λογισμός,
κόσμος νεκρός.

Γιατί κι ο κόσμος ο βαθύς
γεννιέται πάντα από 'να πάλεμα
σα δοξαριού με μια χορδή•
κι ό,τι είν' ωραίο στέκει εδώ πέρα,
…
κι έχει πατέρα το νικητή.