Ήταν της τύχης μου γραμμένο
να σε γνωρίσω μια βραδιά
μ' ένα φιλί και δυο λογάκια
να σου χαρίσω την καρδιά

Στα δυο σου μάτια είχες μαγνήτη
μαγνήτιζες κάθε καρδιά
την εκομμάτιαζες μπροστά σου
την έριχνες μες τη φωτιά

Έτσι μαγνήτισες και μένα
μ' άναψες μέσα μου φωτιά
και μου την πέταξες στους δρόμους
τη ματωμένη μου καρδιά

Θα 'ρθει καιρός να με ζητήσεις
θα μετανιώσεις, θα 'ναι αργά
για όσα μου 'κανες θα κλάψεις
και θα ζητάς παρηγοριά

Παρηγοριά ποτέ δεν θα 'βρεις
όπου χτυπάς θα 'ναι κλειστά
θα κλείσουν όλα πιά για σένα
καμιά καρδιά δεν θα χτυπά

Τότε θα νιώσεις τη λαχτάρα
πως λαχταρούσαν οι καρδιές
που σ' αγαπούσανε στ' αλήθεια
κι εσύ τους πούλαγες ψευτιές