Έχω να σου πω,
από που ν´ αρχίσω
κοίτα που στο τέλος θα σιωπήσω.
Το κορμί σκορπώ
και στο λέω με πόνο
έχασα αγάπη μου το δρόμο.

Πήρα μονοπάτι που βγάζει
σ´ άγνωστη στροφή,
είδα την ψυχή μου να βάζει
ξένη υπογραφή.
Δεν θυμάμαι αγάπη μου που μένω
ίσα που υπάρχω κι ανασαίνω.

Σαν σταματημένο καράβι
στον ωκεανό
δίχως τη φωτιά σου ν´ ανάβει
βλέπω το κενό.
Δεν θυμάμαι αγάπη μου πού μένω
κάποτε είχα εσένα να προσμένω.

Προχωρά ο σκορπιός
ποιος του μοιάζει μέτρα
σαν φορά κατάσαρκα την πέτρα.

Δεν θυμάμαι αγάπη μου πού μένω
σε ποιο σπίτι, σε ποια γειτονιά.
Κάποτε είχα εσένα να προσμένω
τώρα με βυθίζει η λησμονιά.

Δε θυμάμαι αγάπη μου πού μένω
κάποτε είχα εσένα να προσμένω.