Στο σπίτι που έμενα
του φεγγαριού το πέρασμα
το βλέπαμε αγκαλιά

Εγώ με το Γιαννάκη
χωρίς χαρτζιλικάκι
να πάμε σινεμά

Το σπίτι που έμενα
αυτό το σπιτάκι
είχε αγάπη, ζεστασιά
και ας μην είχε τζάκι

Εμείς ξενυχτάγαμε
και όνειρα κάναμε
ν' ανοίξουμε πανιά

Τους δρόμους μας κλείσανε
κι εμάς μας αφήσανε
στην ίδια γειτονιά

Το σπίτι που έμενα
αυτό το σπιτάκι
είχε αγάπη, ζεστασιά
και ας μην είχε τζάκι