Φεύγω, σταματήστε τη γη να κατέβω,
στην αγάπη ξανά δε πιστεύω
αφού πάλι κομμάτια μαζεύω
και υπολειτουργώ.

Άνω κάτω μια ζωή
πάθη και καταστροφή
άνω κάτω το μυαλό
δεν αντέχω.

Μόνος μου και δε το μετανιώνω
για κανέναν πια δεν είμαι εδώ.
Μόνος μου στης μοναξιάς το θρόνο
μόνος μου γιατί απλά μπορώ.

Πόσο να χωρίσω και πόσο να ενώσω
τη καρδιά μου που σπάει μια στο τόσο
και γι’ αυτό δε θα τη ξανά δώσω,
θα την έχω εγώ.

Άνω κάτω μια ζωή
πάθη και καταστροφή
άνω κάτω το μυαλό
δεν αντέχω.

Μόνος μου και δε το μετανιώνω
για κανέναν πια δεν είμαι εδώ.
Μόνος μου στης μοναξιάς το θρόνο
μόνος μου γιατί απλά μπορώ.