Μιλούσε για όλα:
για τους δόλους τα πάθη
τις ανίερες σκέψεις της
μιλούσε για όλα
και για όλα μετάνιωνε.

Ύστερα σώπασε.
Λέξη δεν είπε
για τον ιππότη που την έσωσε
απ’ τις ορδές του Μπαρμπαρόσα:
την έσωσε την έκρυψε
και την οδήγησε με ασφάλεια στην πόλη.
Και τότε εκείνη διέταξε τον θάνατό του
γιατί κυνηγημένοι στα βράχια όταν έτρεχαν
αστράψαν οι μηροί της στον ήλιο
και τα μάτια του είδαν
γυμνό να ατμίζει το κάλλος της.

Μα τώρα σώπαινε.
Σαν να μην ήταν φόνος αυτός
παρά μονάχα η εκπλήρωση
του δικού της παράφορου νόμου.