Με τα βαριά αρώματα
και με τα σκουλαρίκια
χορεύω ξημερώματα
στα μαγαζιά τ’ αντρίκια.

Μονάχη μπαίνω στον χορό
με λαβωμένο το φτερό
κι ο πόνος με ζυγώνει
σαν μοναχό τρυγόνι.

Σιγά σιγά κι ανάλαφρα
σαν άγγελος χορεύω
με ρίχνεις μες στα τάρταρα
μ’ απόψε δραπετεύω.

Μονάχη μπαίνω στο χορό
με λαβωμένο το φτερό
κι ο πόνος με ζυγώνει
σαν μοναχό τρυγόνι.