Αν ο ρυθμός του σύμπαντος απόλυτα επιμένει
να δίνει περιεχόμενο στα δάκρυά μου,
προς τι, αγαπητοί μου Χριστιανοί,
και ειδικά οι Έλληνες, μου λέτε
να μην πολυδακρύζω; Ποιος σας όρισε
να καθοράτε το άγνωστο του πένθους μου
που συνενώνει την αντήχησή του
με την αλήθεια του άχραντου, κρυμμένου λόγου;
Εδώ χρειάζεται ευρύτητα ζωής
και χειρισμός ψηφιδωτών δακρύων.
Κανένας δεν γνωρίζει πόσος θάνατος
αντέχει να περνάει το μονοπάτι
που λέγεται Χαρά. Ή πόσο δάκρυ
γεμίζει τις υδρίες ἐν Κανᾷ.
Καλά μου είπε ο γιος μου: «Κρατήσου μακριά.»