Αν δεις τα μάτια μου χαρούμενα μια μέρα
και με χαμόγελο να λέω καλημέρα
αν δεις τα χείλια μου πως έπαψαν να βρίζουν
κι ένα χαρούμενο τραγούδι πως αρχίζουν

Αν δεις τα χέρια μου μια μέρα και σε σφίξουν
και του παράδεισου την πόρτα σου ανοίξουν
αν νιώσεις κάποτε πως θέλω να φωνάξω
πέρα απ' τα σύνορα να θέλω να πετάξω

Θα 'ναι που ξέχασα τον κόσμο, τη ζωή
θα 'ναι που ξέχασα πως βρίσκομαι στη γη

Αν δεις πως ξέγραψα του κόσμου την αλήθεια
πως παρασύρθηκα και λέω παραμύθια
πως δε φοβάμαι πιά τα άδικα των άλλων
τ' ανομολόγητα τα λάθη των μεγάλων

Αν δεις πως ξέχασα την πίκρα και τον πόνο
πως πιά δεν σκέφτομαι το αύριο και μόνο
πως δε φοβάμαι πιά την ύπουλη κακία
ούτε με νοιάζει πιά η τόση αδικία

Θα 'ναι που ξέχασα τον κόσμο, τη ζωή
θα 'ναι που ξέχασα πως βρίσκομαι στη γη