Έβαλα στον ώμο, την κιθάρα μου
φίλησα τ' αδέρφια και τη μάνα μου
πήρα ένα τρένο, τους σταθμούς περνάει
κι εγώ το ρωτάω, όλο που με πάει

Τρένο που με πας
που με τριγυρνάς
η ζωή περνάει
ρόδα που κυλάει
τρέχει και δε σταματάει

Τρέχουνε οι μέρες, η ζωή περνά
οι χαρές που πάνε, δεν γυρνούν ξανά
μες το τρένο πάντα, άλλοτε γελώ
άλλοτε δακρύζω κι άλλοτε πονώ

Τρένο που με πας
που με τριγυρνάς
η ζωή περνάει
ρόδα που κυλάει
τρέχει και δε σταματάει

Μες το τρένο κι άλλοι, άνθρωποι πολλοί
φίλοι ή εχθροί μου, μαύροι και λευκοί
κι όλο ταξιδεύω και το τρένο πάει
τους σταθμούς αφήνει και γι' αλλού τραβάει

Τρένο που με πας
που με τριγυρνάς
η ζωή περνάει
ρόδα που κυλάει
τρέχει και δε σταματάει