Το κορμί ανάφτει από τ' όνειρο
κι έχει άντρα ναυτικό, κακόμοιρο
πασχαλιά σιμώνει στο κονάκι της
πως θ' ανάψει μόνη το κεράκι της

Χρόνε μου σταμάτα
φεύγουνε τα νιάτα
φεύγουνε τα νιάτα, παν' αλίμονο
φεύγουνε τα χρόνια
στα μονά σεντόνια
στα μονά σεντόνια, τ' αγριοχείμωνο

Τρέχει αυτός τ' ανέμου, κι όλο βρέχεται
μπήκε Μάης Θεέ μου και δεν έρχεται
το κορμί τ' αγρίμι, τρέμει για φιλιά
κι η καρδιά συντρίμμι, δίχως αγκαλιά

Χρόνε μου σταμάτα
φεύγουνε τα νιάτα
φεύγουνε τα νιάτα, παν' αλίμονο
φεύγουνε τα χρόνια
στα μονά σεντόνια
στα μονά σεντόνια, τ' αγριοχείμωνο