Δυο στεφάνια σκονισμένα
μ' απονιά παρατημένα
και δυο βέρες στο συρτάρι
σε προσμένουν να 'ρθεις πάλι

Μες το σπίτι όλα κλαίνε
με καημό πικρό μου λένε
αχ, γιατί δε με λυπάσαι
δεν πονάς και δε θυμάσαι
μια αγάπη ορφανή

Και στη σάλα, στη γωνία
μια παλιά φωτογραφία
θλιβερή κι αραχνιασμένη
κλαίει κι αυτή και σε προσμένει

Μες το σπίτι όλα κλαίνε
με καημό πικρό μου λένε
αχ, γιατί δε με λυπάσαι
δεν πονάς και δε θυμάσαι
μια αγάπη ορφανή