Σαν το στοιχειό κατάντησα
στα χέρια τα δικά σου
και τη ζωή μου μίσησα
από τα βάσανά σου

Θεριό είσαι ανήμερο, σου το λέω
και την καρδιά μου σκίζεις
εγώ πονώ για σένανε κι υποφέρω
κι εσύ με βασανίζεις

Σκότωσέ με, σκότωσέ με
δεν τη θέλω τη ζωή
δεν αντέχει άλλους πόνους
το φτωχό μου το κορμί

Γιατί να πεθαίνω λίγο, λίγο
μια ψυχή θα βγει, που θα βγει