Κλαίει και στο κλάμα της ηχούν
οι πόνοι όλου του κόσμου. Ψίθυροι, βόγγοι
ελάχιστοι, λυγμοί περαστικοί, κι άλλοι
εξ αρχής βαθύρριζοι, ολοφυρμοί
βγαλμένοι από αρχαίες σπηλιές
κι από κρυψώνες. Κλαίει
και στο κλάμα της φυσούν
στ’ αυτιά μου όλοι οι αέρηδες, με τρώει
κακιά φωτιά, πνίγουνε σύννεφα βαριά
το λίγο φως μου.