Δεν ήρθες
όταν μέσα μου ξεσπούσε η καταιγίδα
στα βροχερά τα δειλινά μιας πολιτείας
αβάσταχτης γεμάτης μόνο μοναξιά.

Δεν ήρθες
και παντού θα σε ζητούσα απεγνωσμένα
στ’ άδεια τραίνα, στων περαστικών τα μάτια.

Κι εγώ περίμενα κι εγώ πονούσα
τους δρόμους έπαιρνα και σε ζητούσα.
Κι εγώ περίμενα ν’ ανοίξει η πόρτα
σβησμένα όνειρα, σβησμένα φώτα.

Δεν ήρθες
όταν γύρω μου βασίλευε η σιωπή,
όταν μέσα μου ξαγρύπνησαν τ’ αστέρια,
όταν μου ΄λειψαν τα δυο λευκά σου χέρια.

Μα τι κέρδισες νομίζεις
στην αγάπη δεν υπάρχει νικητής μονάχα πόνος,
δεν ήρθες κι είμαι ακόμα, ακόμα τόσο μόνος

Κι εγώ περίμενα κι εγώ πονούσα
τους δρόμους έπαιρνα και σε ζητούσα.
Κι εγώ περίμενα ν’ ανοίξει η πόρτα
σβησμένα όνειρα, σβησμένα φώτα.

Δεν ήρθες κι έμεινα μόνος
και σ’ αγαπώ.