Ακούω τραγούδια και κλαίω
απ’ τον πυρετό σου πια κλαίω
κομμάτια εσύ μ’ έχεις κάνει
πολύ με τιμώρησες πάλι.

Ακούω τραγούδια στο τέρμα
τ’ ανοίγω όταν λένε για σένα,
σηκώνω ψηλά το μπουκάλι
μια στάλα ακόμα να βγάλει.

Μα όχι, μα όχι καρδιά μου
μαζί σου δεν τα ‘χω εγώ,
τι φταις που ακούω τραγούδια,
τι φταις που πολύ σ΄ αγαπώ.

Μα όχι, μα όχι καρδιά μου
μην νιώσεις ποτέ ενοχές,
τι φταις που ακούω τραγούδια,
κι ανοίγω δικές μου πληγές.

Τι φταίνε εκείνοι που φεύγουν
για ‘κείνους που μένουν στο χτες.

Ακούω τραγούδια και λιώνω
κερί στο δικό σου τον πόνο,
θυμάμαι που μου ορκιζόσουν
αν μ’ έχανες πως θα χανόσουν

Ακούω τραγούδια θλιμμένα
κι ανάβω τσιγάρο για μένα
μα όμως εσύ το καπνίζεις
μου λείπεις, γιατί δεν γυρίζεις.

Μα όχι, μα όχι καρδιά μου
μαζί σου δεν τα ‘χω εγώ,
τι φταις που ακούω τραγούδια,
τι φταις που πολύ σ΄ αγαπώ.

Μα όχι, μα όχι καρδιά μου
μην νιώσεις ποτέ ενοχές,
τι φταις που ακούω τραγούδια,
κι ανοίγω δικές μου πληγές.

Τι φταίνε εκείνοι που φεύγουν
για ‘κείνους που μένουν στο χτες.