Το κερί μου σβήνει
το βλέπω, το νιώθω, το νιώθω.
Μ’ έριξε η ζωή σε μια φυλακή,
με ποτίζει με φαρμάκι κάθε μια στιγμή,
η καρδιά μου σου φωνάζει, φτάνει βρε ζωή.

Εγώ ποτέ δεν ανάσανα
ζωή με γέμισες βάσανα,
βάσανα, βάσανα, βάσανα
και χίλιους δυο καημούς.

Το κερί μου σβήνει
ψυχή μου, μ΄ αφήνεις, μ’ αφήνεις.
Μόνο στη ζωή μ’ άφησες κι εσύ
κι ολοκλήρωσες για μένα την καταστροφή
κι όμως ήμουν η αγάπη η μοναδική.

Εγώ ποτέ δεν ανάσανα
ζωή με γέμισες βάσανα,
βάσανα, βάσανα, βάσανα
και χίλιους δυο καημούς.