Έχω παράπονα πολλά από σένα
που δε σ’ τα είπα και τα έχω κρυμμένα,
κι είναι τα μάτια μου πάντα κλαμένα,
ποτέ σου δεν νοιάστηκες, ποτέ σου, για μένα.

Σ’ ερωτεύτηκα
και βρήκα τον μπελά μου,
σαν ρόδα στον κατήφορο
κυλάν τα όνειρά μου.
Σ’ ερωτεύτηκα
κι έσπασα την καρδιά μου,
και κάθε ελπίδα έχασα
ν’ ανοίξω τα φτερά μου.

Ήμουνα άνετη πριν σε γνωρίσω,
τώρα γυρίζω δυστυχώς προς τα πίσω.
Σαν το νερό δεν μπορώ να σε πιάσω,
μα την ελπίδα μου δε θέλω να χάσω.