Τα βράδια οι αγκαλιές, καινούργιες και παλιές
Στο βάθος της αγάπης συλλογίζονται
Κι οι άνθρωποι σεμνοί, ντυμένοι και γυμνοί
περνάνε βιαστικοί και δεν αγγίζονται
Το δάκρυ μας νερό, φευγάτο κι αλμυρό
σε κάθε διψασμένο το κεράσαμε
Απάνω ένας Θεός και κάτω ένα βυθός
που κάνει πως δεν ξέρει τι περάσαμε

Σ’ αυτές τις διακοπές, λιμάνια και σιωπές
τα πήραμε ταινία και τα δείξαμε
Και στην επιστροφή απ’ την καταστροφή
κανείς να μην πιστεύει τι τραβήξαμε
Του κόσμου τα φιλιά, καινούργια και παλιά
τα κάναμε χαρμάνι και τα μπλέξαμε
Και δίπλα ο εαυτός μονάχος του κι αυτός
το μπράβο να μας λέει που αντέξαμε

Γεια μας καρδιά, γεια μας παιδιά
Με γεια τα καλοκαίρια που δοξάσαμε,
Βρήκαμε, χάσαμε;