Μου το ‘λεγαν οι φίλοι μα το ‘ξερα κι εγώ
πως θα με ξαποστείλει προτού να πω το ρο.
Μα ήτανε για μένα η σύγκριση φριχτή
καμιά μυξοπαρθένα δεν μ’ έφτιαχνε όσο αυτή.

Οι γλύκες δεν της πάνε
μα ούτε και η μαγκιά
όλα της τη βαράνε
και γίνεται κακιά.

Κασσάνδρα για basta,
πες μου τι σόι χριστιανή μου είσαι πάστα
κι αφού εσύ όλα τα ξέρεις
γιατί μπουμπούκι μου λοιπόν να υποφέρεις.

Σαν άγρια προφητεία που βγήκε αληθινή
μια Κυριακή κι αργία μ’ έκανες γιαχνί.
Με άφησες σακάτη κι λιώνω απ’ τον καημό
του έρωτα πελάτης, του πόνου αφεντικό.

Κι αν γίνω και πρεζόνι
κι αργότερα χαφιές
εσύ θα είσαι η μόνη,
η μόνη που θα φταις.

Κασσάνδρα υφάντρα,
πες μου τι θέλεις επιτέλους απ’ τον άντρα,
κι αφού κι εσύ όλα τα ξέρεις
τότε τι ψάχνεις στη δουλειά, τι υποφέρεις.

Κασσάνδρα για basta,
πες μου τι σόι χριστιανή μου είσαι πάστα
κι αφού εσύ όλα τα ξέρεις
γιατί μπουμπούκι μου λοιπόν να υποφέρεις.