Μείναμε μόνοι, ολότελα μόνοι.
Όπως τα δέντρα μόνο μένουν,
Όπως τα δέντρα μόνο κι οι πεθαμένοι.

Μείναμε μόνοι, μακρινοί.

Σιγά-σιγά έρχεται ο χαμός,
Ο χαμός, ο κίνδυνος μες στην αγάπη.

Ο ένας φεύγει από τα μάτια
Του άλλου, η μια ψυχή απ’ την άλλη
Χάνεται, κρύβεται μες σ’ ένα θάμπωμα.

Και μένουν οι σκιές και μεγαλώνουν.

Σιγά-σιγά φεύγουμε.
Ακούγονται φτερά και χτύποι,
Κοπετοί.

Ακούγονται οι τριγμοί που κάνουν τα κόκαλά μας.