Θα αγαπούσες άνθρωπό που είναι σαν εσένα,
όπως σ' αγάπησα εγώ κι άλλον κανέναν;
Θα συγχωρούσες άνθρωπο που σ' έχει κάψει
και με τις στάχτες σου αυτός έχει γελάσει ;

Πουτάνα αναισθησία,
εγώ γιατί δε σ' έχω
και δίνω σημασία, δε με προσέχω.
Η ώρα πήγε μια,
καμία, καμία επικοινωνία
τσιγάρα, αϋπνία, λείπεις και δεν αντέχω.

Δάκρυα στα μάτια κι εσύ σ' αλλά κρεβάτια
κι εγώ να αιμορραγώ πώς γίνεται να αγαπώ.
Μέχρι και τον χειρότερό σου εαυτό
και η καρδιά μου θρύψαλα, χίλια κομμάτια.

Θα αγαπούσες άνθρωπο που είναι σαν εσένα
με την αλήθεια να 'ναι εχθρός και φίλος με το ψέμα;
Θα συγχωρούσες άνθρωπο που λέει συγνώμη
και πίσω από τη πλάτη σου ξανά σε μαχαιρώνει;

Πουτάνα αναισθησία,
εγώ γιατί δε σ' έχω
και δίνω σημασία, δε με προσέχω.
Η ώρα πήγε μια,
καμία, καμία επικοινωνία
τσιγάρα, αϋπνία, λείπεις και δεν αντέχω.

Δάκρυα στα μάτια κι εσύ σ' αλλά κρεβάτια
κι εγώ να αιμορραγώ πώς γίνεται να αγαπώ.
Μέχρι και τον χειρότερό σου εαυτό
και η καρδιά μου θρύψαλα, χίλια κομμάτια.