Όποιος πονάει τον τόπο του
μοίρα πικρή τον δέρνει
Δυσσέο δε λεκιάζεσαι
με τρεις στυφές αράδες.

Κι αν στον γκρεμό η πατρίδα μας
γονατισμένη γέρνει
να σε χαλάσουν βάλθηκαν
ξανά οι καλαμαράδες.

Εμείς Δυσσέο σε θέλουμε
ένας είναι ο Δυσσέος,
εμείς Δυσσέος σε ξέρουμε
δεν μας γελάει κανένας.

Φλάμπουρο σ’ έχουμε αψηλό
λαός κι αρματωμένοι
να χύνεσαι σαν τη βροντή
και τον οχτρό να λιώνεις.

Κορμί είσαι από τη σάρκα μας
και πέτρα από τη γη μας
κι απ’ τους πανάρχαιους καιρούς
γερή καταβολάδα.

Αϊτέ μας μη πικραίνεσαι
κι είναι η οργή σου οργή μας,
εσύ κρατάς στις χούφτες σου
τη λαβωμένη Ελλάδα.

Εσύ κρατάς τη λευτεριά
στα ορθά τα μετερίζια
κι ας θέλουν το κεφάλι σου
κι ας λεν αφορεσμένος.

Εμείς Δυσσέο σε θέλουμε
ένας είναι ο Δυσσέος,
Δυσσέοι κι εμείς απ’ τη φωτιά
όπου σε καίει για γένος.

Εμείς Δυσσέο σε ξέρουμε
σαν βράχο το κορμί σου
Εμείς Δυσσέο σε θέλουμε
κι η κεφαλή σου κάστρο.

Την ιστορία να πελεκάς
κι ας σε κρατάει απ’ έξω
να ορμάς μέσα στο θάνατο
και να φωτάς σαν άστρο.