Σ’ αυτή την πίστα που τα φώτα χαμηλώνουν
πάνω μου πέφτουνε χιλιάδες προβολείς,
χειροκροτήματα γεμίζουν το μυαλό μου
μα τον καημό μου δεν αισθάνεται κανείς.

Με ειρωνεία κάποια βρίσκεται μπροστά μου
μοιάζει με σένα που αγάπησα πιστά.
Τα βήματα της φέρνουν πάλι στο μυαλό μου
του χωρισμού τα βήματα σου τα στερνά.

Μα όταν χάνονται τα φώτα από την πίστα
μαζί τους χάνεται και η δική σου η μορφή,
μαζί τους χάνεσαι κι εσύ που αγαπούσα,
εσύ που νόμιζα πως κάποτε θα ‘ρθεις.

Με ειρωνεία κάποια βρίσκεται μπροστά μου
μοιάζει με σένα που αγάπησα πιστά.
Τα βήματα της φέρνουν πάλι στο μυαλό μου
του χωρισμού τα βήματα σου τα στερνά.