Όταν μου έλεγες πως μ' αγαπούσες
φορούσες μάσκα και με γελούσες.
Μα το κατάλαβα αργά, πολύ αργά
πως είχες πέτρα αντί καρδιά.

Παλιάνθρωπε, παλιάνθρωπε
με ντρόπιασες και δεν μπορώ να ζήσω.
Με γέλασες και μ’ έκανες
τον ίδιο εαυτό μου να μισήσω.

Όλα σου τα ‘δωσα και τώρα κλαίω
και τιμωρήθηκα χωρίς να φταίω.
Στους δρόμους μ’ έριξες κουρέλι αληθινό
μα δεν σε νοιάζει και αν πονώ.

Παλιάνθρωπε, παλιάνθρωπε
με ντρόπιασες και δεν μπορώ να ζήσω.
Με γέλασες και μ’ έκανες
τον ίδιο εαυτό μου να μισήσω.