Ήθελα να `μουν πλούσιος, Ροκφέλερ αν μπορούσα,
να σ’ έκανα αρχόντισσα, με βίλες και με λούσα.

Θα σου `κτιζα της Χαλιμάς χαρέμια και παλάτια,
να βασιλεύαν μέσα `κει, τα όμορφά σου μάτια.

Θα σε νανούριζαν βιολιά, μπουζούκια και κιθάρες
και `γω σαν σκλάβος θα `μουνα, μπρος στις δικές σου χάρες.

Απ’ το γλυκό τον ύπνο σου, πάντα θα σε ξυπνούσα,
μ’ ένα μινόρε ρε σιγανό, που θα σου τραγουδούσα.