Τρομάζω τόσο
ν’ ακούω τη σιωπή σου
σε κάθε βλέμμα.

Πες μου, αν θυμάσαι.
Χαμήλωναν τ’ αστέρια
στην αγκαλιά σου.

Με κλειστά μάτια
χόρευες πάντα μόνη
στα πρωτοβρόχια.

Νύχτες και νύχτες
βαδίζαμε στης πόλης
τα θαμπά φώτα.

Τώρα σιωπαίνεις,
μα με δικάζεις δίχως
να πεις μια λέξη.