Τα αισθήματα που έθρεψαν
από κτίσεως κόσμου
ένα ένα υποχωρώντας
εγκαταλείπουν την κτίση και
τον κόσμο

[…]

Από μια κλωστή κρέμεται:
η ζεστή προσφορά αλληλεγγύης,
της ευθύνης όλου του κόσμου
το αίσθημα

από τη συνέχειά της:
τα μεγεθυμένα μάτια της γνώσης
το κρυστάλλινο βλέμμα του σύμπαντος

και στην άκρη
η παραγωγική διαδικασία
ολόγυμνη

ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης
χάσκων
επιδεικνύοντας την τερηδόνα
της ευμάρειας. [