Στης καρδιάς σου την έρημο
χρόνια περιπλανιέμαι
είσαι άπιαστο όνειρο
κι όμως σε συλλογιέμαι.

Αδιάβατοι δρόμοι τα μάτια σου
και χάνομαι σαν τα κοιτάω
ποιος ξέρει που δίνεις τα χάδια σου
τις νύχτες που εγώ ξενυχτάω.

Στων ματιών σου το άπειρο
ερημιά με παγώνει
σαν πουλί νιώθω ανήμπορο
που ο βοριάς το σκοτώνει.