Άδειοι κύκλοι, ζωή κενή,
μαύρα τείχη, γύρω φυλακή,
όνειρα χαμένα μες στα χρόνια,
δε γυρίζουνε.

Μες στο σκοτάδι, χάνω τα βήματα
και κάθε βράδυ ψάχνω για σήματα,
χάνομαι, δεν μπορώ να ζω
στην απουσία σου.

Άδειοι κύκλοι, ζωή κενή,
μαύρα τείχη, γύρω φυλακή.

Δώσ' μου το φως,
να ζω στην ερημιά σου,
τα κόκκινα φτερά σου
να φορώ και να πετώ.

Χάρτινοι πύργοι, η ελπίδα τυφλή
και με τυλίγει μια δυνατή βροχή,
μόνος μου σε λασπωμένους δρόμους,
που δεν τελειώνουνε.

Ότι κι αν κάνω, δεν πλησιάζεσαι,
τρέχω, σε φτάνω, φεύγεις και χάνεσαι,
πονά η ομορφιά σου, μα τα καυτά φιλιά σου,
θέλω να γευτώ.

Ότι κι αν κάνω, δεν πλησιάζεσαι,
τρέχω, σε φτάνω, φεύγεις και χάνεσαι.

Δώσ' μου το φως,
να ζω στην ερημιά σου,
τα κόκκινα φτερά σου
να φορώ και να πετώ.

Άδειοι κύκλοι, ζωή κενή,
μαύρα τείχη, γύρω φυλακή,
όνειρα χαμένα μες στα χρόνια,
δε γυρίζουνε.

Δώσ' μου το φως,
να ζω στην ερημιά σου,
τα κόκκινα φτερά σου
να φορώ και να πετώ.