Είμαι δέντρο βορινό
Που το δέρνουν οι ανέμοι
Σ’ έναν τόπο φωτεινό
Και σκληρό σαν το μαντέμι

Έχω ρίζα στο βουνό
Που το χώμα αγκαλιάζει
Κεραυνούς περιφρονώ
Και το κρύο δε με νοιάζει

Θα περάσει, θα περάσει
Ο αέρας θα κοπάσει

Φίλους έχω τα πουλιά
Που ελεύθερα πετάνε
Κι όταν χτίζουν μιά φωλιά
Όλη μέρα τραγουδάνε

Είμαι δέντρο βορινό
Που την άνοιξη τινάζει
Άνθη, φύλα και καρπό
Και το άρωμα του στάζει

Ο χειμώνας δε μ’ αγγίζει
Κύκλος είναι και γυρίζει