Μεσάνυχτα θυμόσουν
λόγια προγονικά που
έπαιρνε ο αέρας
μέσα σε φώτα λαμπερά
τυφλή αγάπη και ψιθύρους.

Μα δεν ήσουν σίγουρος
μες στο όνειρό σου
καθώς μια γλώσσα
από λοξή βροχή
ράπιζε το βαθύ σκοτάδι

κι οι ποιητές-

με σπλαχνικά τρυπημένα
τα μάτια-

έψαχναν το άστρο τους
μέσα στη νύχτα

εκείνο το τυχερό
και σπάνιο
της Βηθλέεμ