Οι απόντες αλλάζουν
πρόσωπο
τις Κυριακές
κι οι ζωντανοί ξεχνούν
τα ονόματά τους.

Έξω το χώμα
ψιλό σαν άμμος
χιονίζει
άνθη πέτρινα.

Τότε τους βλέπω
μες στο καλοστεκούμενο
σαλόνι
πίσω από μια νεφέλη
σκόνης
που αιωρείται

αμέριμνα
να μιλούν
αμέριμνα
να ροκανίζουν

τις περσινές Τζοκόντες-