Ήταν ψηλός, μελαχρινός
ήταν ηλιοκαμένος
κι είχε δυο μάτια πράσινα
στο χρώμα του νερού

Με τόση αγάπη στη ματιά
σαν να μην ήταν ξένος
μου χάρισε το γέλιο του
το γέλιο τ' ουρανού

Ίσως να είδα στ' όνειρό μου ένα Θεό
που θ' αναστήσει της αγάπης την ελπίδα
που μου 'χει λείψει αυτό τον άχαρο καιρό
ίσως να ήταν η αγάπη αυτός που είδα

Ξυπόλητος στην αμμουδιά
μες τα ξερά τα φύκια
με τους ψαράδες μίλησε
και ήταν τόσο απλός

Περπάτησε πάνω στη γη
περήφανα κι αντρίκια
και χάθηκε όπως χάνεται
στο κύμα ο αφρός

Ίσως να είδα στ' όνειρό μου ένα Θεό
που θ' αναστήσει της αγάπης την ελπίδα
που τόσο λείπει αυτό τον άχαρο καιρό
ίσως να ήταν η αγάπη αυτός που είδα